Ο Κήπος των Μουσών

Χορός

Αντωνία Κάκουρος,  Αποκάλυψη της Ψυχής  (2020), (2015).

«Η αποκάλυψη της Ψυχής προσκαλεί το κοινό να εξετάσει τον πυρήνα του ανθρώπινου πνεύματος όταν κάθε μάσκα ρίχνεται». ~ Αντωνία Κάκουρος

Στο εισαγωγικό βίντεο η καλλιτέχνις μιλά για τη δική της ψυχική υγεία. Ακολουθούν αποσπάσματα από την παραγωγή του 2015 του Unveiling the Soul. Η καλλιτέχνης αυτή τη στιγμή ερευνά ψυχικές ασθένειες στην Αρχαία Ελλάδα και εργάζεται πάνω σε μια παράσταση από τη δική της βιωμένη εμπειρία μελαγχολίας και μανίας που αγκαλιάζεται από το Διονυσιακό Πνεύμα.

​

ΜΟΥΣΙΚΗ

Rob Castell και Paul O'Mahony, τέσσερα τραγούδια από  Δελφοί το Μιούζικαλ .

Η σκηνή είναι οι Δελφοί, το σπίτι του διάσημου μαντείου του Απόλλωνα. Άνθρωποι ταξιδεύουν από όλο τον κόσμο για να συμβουλευτούν τον θεό, και κάθε τέσσερα χρόνια φτάνουν ακόμη περισσότεροι για να απολαύσουν τους Πύθιους Αγώνες. Το Delphi the Musical αφηγείται την ιστορία αυτής της συνάντησης θνητών και αθανάτων – όπου η αγάπη, ο θάνατος και ο ανταγωνισμός είναι πάντα παρόντες. Το Delphi the Musical βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη – έχουμε ολοκληρώσει 18 πρωτότυπα τραγούδια και η δραματουργική δουλειά συνεχίζεται για το βιβλίο. Τέσσερα τραγούδια είναι διαθέσιμα σε αυτόν τον σύνδεσμο soundcloud – κάντε κλικ στους τίτλους των τραγουδιών για μια σύντομη περιγραφή. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα σχέδιά μας, στείλτε email:  outofchaosplays@gmail.com

​

John Franklin και Glynnis Fawkes,  “The Mountain Mother”: Δεύτερος Στασίμονας από την Ελένη του Ευριπίδη.

Το βίντεο περιλαμβάνει νέα αρχαία μουσική του John Franklin και σχέδια του Glynnis Fawkes. ο  μετρική μετάφραση  (PDF) είναι των Mark Usher και John Franklin, μετά τη μετρική ανάλυση του William Allan. Στους ερμηνευτές περιλαμβάνονται η Julia Irons (φωνή), ο Jamie Levis (frame drums) και ο John Franklin (λύρες). Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη μουσική και την πρωτότυπη θεατρική παραγωγή, βλ  Διδασκαλιά, The Journal for Ancient Performance .

​

Andrew Earle Simpson,  «Τι είπε ο Μαντείος: Η ιέρεια του Απόλλωνα στους Δελφούς»  (2020).

Ο ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς στέγαζε μια ιέρεια, που ονομαζόταν επίσης «Πυθία», η οποία κοινοποίησε τις προφητείες του Απόλλωνα σε ερευνητές σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Βασιλιάδες, έμποροι και αγρότες ήρθαν όλοι στους Δελφούς για να ζητήσουν από το μαντείο καθοδήγηση για όλα τα θέματα της ζωής, μεγάλα και μικρά. Αυτό το βίντεο υπογραμμίζει δέκα προφητείες που αναφέρονται από το μαντείο, οι οποίες μιλήθηκαν στα ελληνικά με αγγλική μετάφραση, με εικόνες της τοποθεσίας των Δελφών (ναός, θέατρο, στάδιο), συνοδευόμενες από την πρωτότυπη μουσική του Andrew Earle Simpson.

​

Νίκος Ξανθούλης,  κονσέρτο για λύρα και ορχήστρα στην Πολωνία ,  Η Ελένη του Ευριπίδη στο Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου ,  Οιδίποδας Ρεξ του Σοφοκλή στο Βλαδιβοστόκ .

Επιλογή έργου με τη λύρα και την παρεΐστικη μουσική για αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, σε σύνθεση του Νίκου Ξανθούλη.

​

Ποίηση

Αγάθη Δημητρούκα, «Φύλλα μυρτιάς».

Το βίντεο είναι διαθέσιμο στο  Νέα Ελληνικά , και διατίθεται με  Αγγλικά  Υπότιτλοι. Συνοδευτικοί στίχοι σε  Νέα Ελληνικά  (PDF) και μεταφράστηκε σε  Αγγλικά  (PDF). Το βίντεο με τίτλο Myrtle Leaves παρουσιάζει στα νεοελληνικά τέσσερα ποιήματα εμπνευσμένα από την Ελληνική Μυθολογία, τρία βασισμένα σε Ερωτικά Επιγράμματα της Ελληνικής Ανθολογίας και ένα σε ποίημα του Sapho από δύο βιβλία, όλα σε στίχους που θα τραγουδηθούν, και δύο αδημοσίευτα ποιήματα εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική αγάλματα.

​

Χρήστος Ευαγγελίου,  «Παρνασσός: Δελφικός Ύμνος»  (PDF).

Ένα ποίημα σε δεκαπεντασύλλαβο μέτρο, σε τρεις ενότητες: τοπογραφία, υμνολογία και νοσταλγία.

Φοίβη Γιαννίση,  “Tettix”  (2012).

ΤΕΤΤΙΞ (ΤΕΤΤΙΞ), η αρχαία ελληνική λέξη για το τζιτζίκι, είναι ο τίτλος της παράστασης βίντεο-ποίημα, εμπνευσμένο από τον συσχετισμό της μορφής του ποιητή και του τραγουδιστή τζίτζικα όπως εμφανίζεται μέσα από την αρχαία ελληνική μυθολογία, φιλοσοφία και ποίηση. Πιο συγκεκριμένα: «τέττιγος ἐδράξω πτεροῦ» (ένας τζίτζικας πιασμένος από το φτερό) (Αρχίλοχος 223 Δύση) και ο πλατωνικός διάλογος του Πλάτωνα Φαίδρος.  

​

Kevin McGrath,  «Η ασπίδα του Αχιλλέα»  (PDF).

«Η Ασπίδα του Αχιλλέα» είναι μια μικροαφήγηση στον κύλινδρο δέκατο όγδοο της Ομηρικής Ιλιάδας. Σε αυτό, περιγράφονται δύο κοινότητες. Ο ένας ασκεί τη βία ως μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο άλλος εμπλέκεται σε διάφορες άλλες μορφές κοινωνικής ισορροπίας.

​

Manuela Pellegrino, «Ce àrtena» (2020).

Υπότιτλοι σε  Αγγλικά  και  Νέα Ελληνικά , με συνοδευτικό δοκίμιο  «Η γλώσσα ως ήχοι και εικόνες: Η υλικότητα του Griko».

Το Ce àrtena («Και τώρα») περιλαμβάνει τρία ποιήματα στα Σαλεντινικά-Ελληνικά—ή απλά Γκρίκο—τη γλώσσα ελληνικής καταγωγής που ομιλείται στη νότια ιταλική επαρχία του Λέτσε, στην Grecìa Salentina (Πούλια). Τα ποιήματα συνοδεύονται από φωτογραφίες του Daniele Coricciati —που επιμελήθηκε το βίντεο— και από οργανικές συνθέσεις που έγραψε και έπαιξε ο Palmiro Durante. Ο στόχος του βίντεο είναι να μοιραστεί τους ήχους και τις εικόνες του Griko και να δείξει πώς η υλικότητά του συνεχίζει να δημιουργεί μονοπάτια για το μέλλον του.

​

Εικαστικές τέχνες

L'Oracle by IRIS BROSCH 2019. Επιμέλεια Artemis Herber, παραγωγή Zoie Lafis

​

William Adair,  Δήλωση καλλιτέχνη  (PDF).

​

Βόλφγκανγκ Μπρένερ,  Δήλωση καλλιτέχνη  (PDF) και  «Μουσέν».

​

Iris Brosch,  Δήλωση καλλιτέχνη  (PDF),  «Τεκμηρίωση του Έργου INSIDE GAIA» , και  «ΜΕΣΑ ΤΗ ΓΑΙΑ από τη Βενετία στην Ουάσιγκτον».

​

Ντόνοβαν και Κρις Μάρεϊ,  F inal  Highlights από  SapphoFest 2010  και  SapphoFest 2015 .

​

Glynnis Fawkes και John Franklin,  “The Mountain Mother”: Δεύτερος Στασίμονας από την Ελένη του Ευριπίδη.  (Για περισσότερες λεπτομέρειες, ανατρέξτε στην ενότητα Μουσική παραπάνω.)

​

Άννα Γκιλέσπι,  Δήλωση καλλιτέχνη  (PDF),  «Χαρτογράφηση σώματος»  και  «Σχέδιο κλαδιών».

​

Laurence Guillez,  ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ  (PDF).

​

Άρτεμις Χέρμπερ,  Δήλωση καλλιτέχνη  (PDF) και  «Ο κύκλος της Γαίας».

​

Τζούντιθ Πρατ,  Δήλωση καλλιτέχνη  (PDF).

​

Marc Robarge,  Δήλωση καλλιτέχνη  (PDF).

​

Ερευνα

Λουκία Αθανασάκη,  «Ένα υπέροχο πάρτι γενεθλίων σε ένα έντεχνο περίπτερο: τρόπος ζωής και ηγεσία στον Ίωνα του Ευριπίδη (εντός και εκτός σκηνής).»

Αυτή η εργασία διερευνά την απεικόνιση του Ίωνα ως μελλοντικού ηγέτη της Αθήνας και προγονέα των Ιώνων, εστιάζοντας στην ιδιότητά του στους Δελφούς και στους τρόπους με τους οποίους η ανατροφή του στο Πανελλήνιο ιερό φαίνεται ότι επηρέασε την οπτική και τον τρόπο ζωής του.

​

Angela Cinalli,  «Εκτελώντας τους Δελφούς. Μια ματιά στην Πυθία μέσα από τις εκδόσεις και τους καλλιτέχνες της»  (PDF).

Σε αυτήν την παρουσίαση βίντεο, ρίξαμε μια ματιά στους Δελφούς και την παραστατική ζωή τους, εστιάζοντας στο φεστιβάλ των Πυθίων, που εκτείνεται από τις σύγχρονες ανακαινίσεις μέχρι τις αρχαίες εκδόσεις. Όσο για τους αρχαίους χρόνους, θα περάσουμε από την ελληνιστική περίοδο, όταν το πολιτιστικό φαινόμενο των «poeti vaganti» - πλανόδιων ερμηνευτών που κατοικούν στους Δελφούς για να προσφέρουν την τέχνη τους σε αγωνιστικές και εξωαγωνιστικές περιπτώσεις - επηρέασε βαθιά το πολιτιστικό πανόραμα των Δελφών και επίσης επηρέασε το σενάριο των Πυθιών.

​

Τζέιμς Χέντερσον Κόλινς,  «Χορεύοντας τις αρετές, γίνοντας ενάρετοι: Διαδικαστική μνήμη και ηθική παρουσία»  στο The Enigmatic Context: Approaches to Greek Drama: A special volume of Ramus: Critical Studies in Greek and Roman Literature.

Πρόσφατη εργασία για τη νευρογνωσία του χορού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξερευνήσει τις σωματικές «αρετές» του χορωδιακού χορού στο αρχαίο δράμα. Ενώ οι πρώτοι επαγγελματίες φιλόσοφοι θεωρητικοποιούν τα ηθικά αποτελέσματα της μουσικής, αντ' αυτού διερευνώ τους τρόπους με τους οποίους οι παραδοσιακές πολιτικές αρετές μπορούν να θεσπιστούν και να τεθούν ρουτίνα μέσω της χορωδιακής παράστασης. Η εξάσκηση των κινήσεων και των τραγουδιών των χορωδιακών ωδών μπορεί να δημιουργήσει τις ίδιες τις αρετές για τις οποίες τραγουδά η χορωδία.

​

Samuel N. Dorf,  «Η Εύα Πάλμερ-Σικελιανός χορεύει τον Αισχύλο: Η πολιτική της ιστορικής αναπαράστασης όταν σκηνοθετεί τις τελετουργίες του παρελθόντος»  στο Choros: International Dance Journal. Αυτό το σύντομο δοκίμιο συγκρίνει τον χορό και την ιστορική ανασυγκρότηση στη χορογραφία του έργου της Εύας Πάλμερ Σικελιανού για το Φεστιβάλ των Δελφών και του Le Sacre du Printemps του Vaslav Nijinsky.

​

Carolyn M. Laferrière,  «Ζωγραφική με μουσική: Οπτικοποίηση της Αρμονίας στις Ύστερες Αρχαϊκές Αναπαραστάσεις του Απόλλωνα Κιθαρωίδου»  στις Ελληνικές και Ρωμαϊκές Μουσικές Σπουδές. Όταν ο Απόλλωνας απεικονίζεται να παίζει τη λύρα του, η αναπαράσταση της ενεργητικής μουσικής του παράστασης υποδηλώνει ένα ηχητικό στοιχείο στην αντίληψη του θεατή για την εικόνα. Σε αυτή την εργασία, εξετάζω πώς η μουσική του Απόλλωνα και η επίδρασή της στο κοινό του επικοινωνούνται στην ύστερη αρχαϊκή αθηναϊκή αγγειογραφία. Οι εικόνες υποδηλώνουν ότι οι ήχοι της μουσικής του θεού συνδυάζουν τη σύνθεση σε μια μουσική αρμονία, επιβεβαιώνοντας έτσι συνεχώς τον ενωτικό χαρακτήρα που είναι εγγενής στη μουσική του Απόλλωνα.

​

Richard Martin, «Outer Limits, Choral Space» στο  Οραματίζοντας το τραγικό:  Δράμα, Μύθος και Τελετουργία στην Ελληνική Τέχνη και Λογοτεχνία. Δοκίμια προς τιμήν της Froma Zeitlin . Ο Διθύραμβος, λατρευτικά τραγούδια αφιερωμένα στον Διόνυσο, επηρέασαν την εξέλιξη της τραγωδίας. Με βάση ένα πρώιμο μνημείο της διθυραμβικής νίκης, η εργασία αναλύει έναν ιδιαίτερο τρόπο εννοιολόγησης του χορωδιακού χώρου, εμφανούς ακόμα σε μεταποιητική μορφή στην πέτρα και στο σενάριο.

Domenico Giuseppe Muscianisi,  «Ο κύκλος της φήμης: Απόλλων, το Corps de Ballet και το τραγούδι των Μουσών στους Δελφούς»  στο Classical Inquiries.

Το άρθρο εξετάζει τον Ομηρικό Ύμνο στον Απόλλωνα στο μπαλέτο Απόλλωνας του Balanchine, μέσα από την ινδοευρωπαϊκή ποιητική και παραστατικές σπουδές. Στον Ομηρικό Ύμνο στον (Πύθιο) Απόλλωνα 182–206, ορισμένες θεότητες υποδύονται τους ρόλους τους στο τραγούδι και το χορό του Απόλλωνα και των Μουσών: Η εικόνα του κύκλου είναι απαραίτητη για την περιγραφή της παραστατικής ιεραρχίας και για τον εορτασμό του τη φήμη του Απόλλωνα και των Μουσών («τροχός του ήλιου») που αντικατοπτρίζει τον πρωταρχικό ρόλο για την ανθρωπότητα του Μαντείου των Δελφών.

​

Gregory Nagy,  «Η Βιβλιοθήκη ως κήπος των Μουσών»  στο Classical Inquiries.

Στο Candide of Voltaire, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1759, οι τελευταίες λέξεις ήταν περίφημα: mais il faut cultiver notre jardin «αλλά πρέπει να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας». Μετά από μια τέτοια εντολή, επιστρέφω εδώ για να καλλιεργήσω έναν κήπο με τις δικές μου απολαύσεις—την ιδέα της αρχαίας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας ως κήπου των Μουσών. Αφορμή για την επιστροφή μου είναι μια γιορτή, ένα Φεστιβάλ των Μουσών, που γιορτάζεται τον Ιούνιο του 2020 στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στον δικό του καταπράσινο κήπο, εικονικό αλλά και πραγματικό.

Emma Pauly,  «Ένα στολίδι για τον Θεό: Επανακεντρώνοντας το queer σώμα του Διονύσου στις Βάκχες του Ευριπίδη»  (PDF).

Το δοκίμιο υποστηρίζει μια queer (συγκεκριμένα μη δυαδική/GNC) ανάγνωση και υλοποίηση των Βάκχες του Ευριπίδη, ιδιαίτερα την κειμενική και μετακειμενική εστίαση στο queer σώμα του θεού Διόνυσου (και την επιρροή που ασκεί η ανάγνωση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα) . Παρουσιάστηκε αρχικά σε συνέδριο θεωρίας απόδοσης.

Αναστασία-Ερασμία Πεπόνη,  «Χορός και αισθητική αντίληψη»  στο Blackwell Companion to Ancient Aesthetics.

Το άρθρο διερευνά τον αισθητικό λόγο για τον χορό και την εμπειρία του χορού στον αρχαίο κόσμο.

Sylvain Perrot,  «Αναπαράσταση, αναπαράσταση ή αναδιάταξη αρχαιοελληνικών παρτιτούρων; Το Παράδειγμα του Πρώτου Δελφικού Ύμνου στον Απόλλωνα»  (PDF).

Αυτή η μικρή ανασκόπηση, αν όχι εξαντλητική, δείχνει τους κύριους στόχους των ανθρώπων που ερμηνεύουν την αρχαία ελληνική μουσική. Από την αρχή, η επιστήμη, η πολιτική και η αισθητική συνδέονται στενά. Γράφοντας αυτή την ιστορία των παραστάσεων, συνειδητοποιούμε ότι τα σύνορα μπορεί να είναι πορώδη μεταξύ της επιστήμης και των παραστατικών τεχνών.

Rachele Pierini,  «Νέες φωνές για τα αρχαία τραγούδια: μια έρευνα των αρχαίων ελληνικών μοτίβων στη σημερινή όπερα και μουσική»  (PDF).

Η εργασία είναι μια νέα εξέταση των βαθιών διασταυρώσεων που συνδέουν αρχαία ελληνικά μοτίβα και όπερα – κυρίως, η πρώτη όπερα ήταν μια προσπάθεια αναβίωσης του κλασικού ελληνικού δράματος. Με φιλικό αλλά κατατοπιστικό τρόπο, συνδυάζει την ανάλυση μιας επιλογής βασικών γλωσσικών και μουσικών στοιχείων με μερικές από τις πιο συγκινητικές άριες όπερας.

Christoph Quarch,  «Μια νέα αφήγηση για τον 21ο αιώνα. Εμπνέοντας τον κόσμο από το Δελφικό Πνεύμα της Ανθρωπότητας»  (PDF),  ήχος και  βίντεο .

Για να αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες προκλήσεις του 21ου αιώνα, η ανθρωπότητα χρειάζεται μια κοινή αφήγηση. Το πνεύμα των Δελφών, που πριν από 3000 χρόνια ενέπνευσε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για αυτό. Στη διάλεξή του, ο φιλόσοφος Christoph Quarch σκιαγραφεί μια συνοπτική εικόνα του δελφικού πνεύματος μέσα από δέκα κεντρικές υπογραφές και εξηγεί γιατί το απαιτούμε για ένα πραγματικά ανθρώπινο μέλλον.

Heather L. Reid,  «Τι σχέση έχει ο αθλητισμός με την τέχνη (και την εκπαίδευση);»  (PDF).

Η εργασία πραγματεύεται την εκπαιδευτική σχέση μεταξύ του αθλητισμού και της αισθητικής στον αρχαίο κόσμο που χαρακτηρίζεται από το φεστιβάλ των Πυθιών στους Δελφούς.

Jeffrey O. Segrave,  «The Pythian Games: The Real Modern Olympic Games»  (PDF).

Το έγγραφο αναφέρει ότι ενώ οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες χρησίμευαν ως το πρωταρχικό πρότυπο για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι Πυθικοί Αγώνες, στην πραγματικότητα, αντιπροσώπευαν ένα μοντέλο πολύ περισσότερο σύμφωνο με τις φιλοδοξίες του σύγχρονου ιδρυτή των Ολυμπιακών Αγώνων, του Γάλλου αριστοκράτη, Ο Pierre de Coubertin, ο οποίος φιλοδοξούσε να συμπεριλάβει τον αθλητικό και τον καλλιτεχνικό ανταγωνισμό στη νέα του επωνυμία του Olympism.

Μάικλ Σκοτ,  Δελφοί: Ιστορία του Κέντρου του Αρχαίου Κόσμου .

Δημοσιεύθηκε το 2014 από το Princeton Univeristy Press, οι Δελφοί είναι μια περιεκτική αφηγηματική ιστορία του κέντρου του αρχαίου κόσμου, από την ίδρυσή του έως τη σύγχρονη εκ νέου ανακάλυψή του.

Laura Slatkin, «Σημειώσεις για την τραγική οπτικοποίηση στην Ιλιάδα» στο  Οπτικοποίηση του τραγικού: Δράμα, μύθος και τελετουργία στην ελληνική τέχνη και λογοτεχνία. Δοκίμια προς τιμήν της Froma Zeitlin . Η Ιλιάδα είναι ένα ποίημα συγκλονιστικών οραμάτων. Εστιάζει στον αντίκτυπο των αξιοθέατων που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες του και στην πράξη του να δεις τον εαυτό του. Μια εξέταση των οπτικών γραμμών των χαρακτήρων, στις διάφορες κατευθύνσεις που παίρνουν, μπορεί να προσφέρει πρόσθετες προοπτικές για τις αυστηρές και λεπτές ενδείξεις της Ιλιάδας για την τραγωδία.

Tyler Jo Smith,  «Θρησκευτικές διαστάσεις του χορού σε αρχαία ελληνικά αγγεία».

Αυτή η εικονογραφημένη διάλεξη διερευνά τη σχέση χορού, θρησκείας και ελληνικών αγγείων. Ξεκινά με την εισαγωγή των ελληνικών αγγείων που χρησιμοποιούνται ως ιστορικά και αρχαιολογικά τεκμήρια τέχνης και στη συνέχεια εξετάζει πώς ταυτίζονται τόσο ο χορός όσο και η θρησκεία στην αρχαϊκή και την κλασική αγγειογραφία μέσα από συγκεκριμένες εικονογραφικές λεπτομέρειες (π.χ. χειρονομίες, ντύσιμο, σκηνικό). Η σχέση μεταξύ διακόσμησης, σχήματος και σημείου εύρεσης καταδεικνύεται επίσης χρησιμοποιώντας παραδείγματα «τελετουργικών» αγγείων από την Αθήνα και τη Βοιωτία. Η διάλεξη ολοκληρώνεται με μερικές χορευτικές φιγούρες σε αγγεία που ανακαλύφθηκαν στην τοποθεσία των Δελφών.